ایتالیا کل کشور خود را قرنطینه کرد. محدودیتهای سفر و رفت و آمد در این کشور وضع شد تا شیوع بیرحمانه کرونا را کنترل کنند. اتفاقی که پیش از این در چین رخ داد و اگر قرنطینه نمیشد احتمالاً از جمعیت بالای یک میلیاردی چین، میلیونها نفر به این بیماری مبتلا میشدند.
ژوبین صفاری
ایتالیا کل کشور خود را
قرنطینه کرد. محدودیتهای سفر و رفت و آمد در این کشور وضع شد تا شیوع
بیرحمانه کرونا را کنترل کنند. اتفاقی که پیش از این در چین رخ داد و اگر
قرنطینه نمیشد احتمالاً از جمعیت بالای یک میلیاردی چین، میلیونها نفر به
این بیماری مبتلا میشدند. در کشور ما اما این مردم هستند که جلوتر از
مسئولان در شبکههای اجتماعی به هم توصیه میکنند در خانه بمانند و یا حتی
برای جلوگیری از ورود مسافران به شهرهایشان به طور عملی اقدام میکنند.
درواقع در نبود مدیریت بحران کارآمد این مردم هستند که حتی باید رو در روی
هم قرار گیرند تا از شیوع این ویروس جلوگیری کنند. اتفاقی که باید در همان
روزهای نخست رخ میداد اما وقتی صحبت از قرنطینه شهر قم شد گفتند این روش
مربوط به جنگ جهانی اول است در حالی که هیچ راهکار جایگزینی برای آن در نظر
گرفته نشد. کرونا حالا مسئولان را هم درگیر کرده است و مجلس حتی برای
تعیین و تکلیف بودجه سرنوشت ساز سال 99 هم تعطیل شده است. اما هنوز هیچ
دستورالعمل مشخصی برای سایر مردم و مهار این ویروس وضع نشده است. وزارت
بهداشت توصیههای خود را به مردم میکند اما همچنان با موضوعاتی مانند
احتکار ماسک به سبک رضاخان با چند محتکر برای درس عبرت دیگران برخورد قهری
میشود بیآنکه نظارت و اعمال حکمرانی قدرتمند در نهادهای تصمیم ساز جریان
داشته باشد.
کرونا بیماری غافلگیرکننده ای نبود هشدار آن از زمان شیوع
گسترده در چین به سایر کشورها داده شده بود اما دریغ از آنکه حتی
ابتداییترین اقدام از جمله تعطیلی پروازها از چین به ایران صورت بگیرد.
این ازهم گسیختگی مدیرتی بیتردید سرانجام خوبی ندارد. بیبرنامهگیای که
حتی برای اعلام کاهش ساعات اداری هم دیده میشود و یک تصمیم در طول یک روز
چند بار تغییر میکند.
بیتردید این نوع از مدیریت در مردم نوعی از
احساس بیپناهی ایجاد میکند. آمارها برای مردم محل تردید است و فضای عمومی
پر از اضطرابهای پنهان از آینده این بیماری. با این حال اما مردم در این
شرایط نیاز دارند تا یک صدای واحد از حاکمیت تصمیمساز شنیده شود و همه
واقعیت موجود را با آنها در میان بگذارد. مردم در این شرایط نیاز دارند
شاهد یک حکمرانی خوب باشند تا اعوجاج دست پاچه و چند صدایی از سوی
تصمیمگیرانشان.
در شرایطی که فشار اقتصادی بر اکثریت مردم حاکم است اما
هیچ عمل غیر متمدنانهای از مردم سر نزده است. نه به فروشگاهها هجوم
بردهاند و نه اصول بهداشتی را رعایت نکردند. حالا مردم منتظرند ببینند در
این شرایط مدیریت تصمیمسازانشان با پشتوانه رایهای بالا هم میتواند
مقتدر و متمدن عمل کنند؟ آیا تصمیمسازانشان قدر این مردم را میدانند؟
تردیدی
نیست که شرایط امروز بسیار ویژهتر از آن است که بتوان مانند سالهای
گذشته و بحرانهای گذشته با پنهانکاری در ناکارآمدیها و با چند تصمیم آنی
از آن عبور کرد. این بحران با جان مردمی سر و کار دارد که دامان مسئول و
غیر مسئول را گرفته است. پس برای یک بار هم که شده این بار به حرف مردم گوش
دهید و این بحران را جدی تر بگیرید. در این شرایط بهتر است یک ستاد مقتدر
برای بحران کرونا متشکل از متخصصان کارکشته از حوزه مدیریت تشکیل شود و این
بار بدون هیچ مصلحتی هر مدیر ناکارآمدی از چرخه حذف شود. باور کنید مصلحت
تغییر مدیران بیشتر از سکوت در برابر نالایقی آنهاست. این بحران تبعات
اجتماعی جدیتری نسبت به بحرانهای قبلی دارد. از تجربیات جهانی درس گرفته و
اگر لازم است همه شهرها قرنطینه شوند. این شرایط را باید جدی گرفت. تبعات
اهمال کاری جبران ناپذیر است.