نسخه چاپی
ارسال به دوستان
تپه‌های تخریب‌شده جاده شیرعلی از چشم‌ها پنهان است. باید دقیقه‌ها راه رفت و از بلندی‌ها گذر کرد تا آن طرف جاده، در عمق زمین، تپه‌های تراشیده را دید. محمد داسمه، وکیل محیط زیستی بهبهان از این تپه‌ها گذشته و حصارها را دیده است: «تغییر کاربری اراضی زراعی و باغی در بهبهان بسیار زیاد اتفاق می‌افتد؛ ده‌ها و بلکه صدها تغییر کاربری و سازه‌های غیر مجاز به جان طبیعت چنگ انداخته است. آنها که می‌خواهند زمینی از اراضی ملی را به تصرف دربیاورند، ابتدا کاربری‌اش را عوض می‌کنند. در شیرعلی و لاسبید صدها مورد می‌توان پیدا کرد اما هیچ‌کدام چنین وسعتی ندارد.»
این هم تخلف دیگری است، شبیه ساخت‌وساز در بستر رودخانه مارون و ساخت شهرک گردشگری در منطقه حفاظت‌شده خاییز که پیدا نیست با مجوز پیش رفته یا در خفا و بی‌اجازه؛ مسئولان مربوطه هم نمی‌دانند. روح‌الله زندی، دادستان عمومی و انقلاب شهرستان بهبهان به «شهروند» می‌گوید که دادستانی یک دستور کلی خطاب به منابع طبیعی صادر کرده تا این تخلف را بررسی کند.
این زمین‌ها مربوط به کدام سازمان است؟ مسئولان استانی نمی‌دانند که دقیقا از کدام جغرافیا و چه تخلفی صحبت می‌شود. عبدالستار جلالی، رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان بهبهان به «شهروند» می‌گوید: «این زمین‌ها جزو اراضی کشاورزی است. باید موضوع را از جهاد کشاورزی پیگیری کرد.»
تخلف آن‌قدر ناپیداست که با ساخت‌وسازهای دیگر اشتباه گرفته می‌شود. کامبیز محسنی، رئیس اداره جهاد کشاورزی بهبهان، به اشتباه آدرس شهرک گردشگری چاه‌ماری را می‌دهد: «این زمین شخصی است و مجوز ساخت‌وسازش را هم از میراث فرهنگی گرفته. باید از آنجا پی‌اش را گرفت.»
اما زمین‌های قطعه‌بندی‌شده در تپه‌ماهورهای جاده شیرعلی، در نزدیکی معدن سنگ‌شکن‌اند که از اراضی ملی است و ساخت شهرک گردشگری در این نقطه عجیب به نظر می‌رسد. حرف‌ها متناقض است. داسمه که دبیر کمیته حقوقی شورای هماهنگی تشکل‌های محیط زیستی و منابع طبیعی استان خوزستان نیز هست، آدرس درست را می‌دهد: «این ساخت‌وساز ٦ کیلومتر بالاتر از شهرک گردشگری چاه‌ماری است. تپه‌ها را تراش داده‌اند و برای ساخت یک جاده خاکی به این منطقه رحم نکرده‌اند. سنگ‌شکن در فاصله صدمتری شهرک ساخته شده است؛ با توجه به آلودگی معدن سنگ‌شکن، فرضیه گردشگری‌بودن این شهرک منتفی است. به علاوه این که سازه‌ها بلوکی‌اند و جنبه توریستی ندارند.»
روزانه، مسئول روابط عمومی اداره جهاد کشاورزی بهبهان می‌گوید: «کارشناسان ما در حال بررسی‌اند تا ببینیم این زمین‌ها به منابع طبیعی مربوط است یا جهاد کشاورزی. زمین در منطقه‌ای قرار گرفته که میان تپه‌ماهورهاست و ساخت‌وسازها دور از چشم این دو نهاد انجام گرفته است.»
تماس‌های پی‌درپی بالاخره به جواب می‌رسد. رحیمی‌خواه، فرمانده یگان حفاظت اداره منابع طبیعی شهر بهبهان، می‌گوید: «این زمین‌ها جزو اراضی کشاورزی است و با مجوز مرغداری واگذار شده. نمی‌دانیم بعدش چه تصمیمی گرفته‌اند و چرا زمین را قطعه‌بندی کرده و دیوار کشیده‌اند. نمی‌دانیم که صاحب زمین طرح گردشگری گرفته و می‌خواهد ویلا بسازد یا نه. این را جهاد کشاورزی باید بداند.»
جهاد کشاورزی دیگر پاسخ نمی‌دهد. از گفته‌ها این‌طور به نظر می‌آید که نه جهاد کشاورزی و نه منابع طبیعی اشرافی بر تخلف رخ‌داده در منطقه ندارند و تنها از احتمالات می‌گویند.
بعد از پیگیری‌های «شهروند»، ماکان دیده‌بان، مدیر حراست جهاد کشاورزی خبر می‌دهد که برای بررسی وضع قرار است روز شنبه بازدید مشترکی از سوی جهاد کشاورزی و منابع طبیعی صورت بگیرد چون «منابع مشترک است». دیده‌بان به همین بسنده می‌کند اما دست، آخر داسمه از او نقل می‌کند که کاربری این زمین کشاورزی است و از کمیسیون تبصره یک ماده یک هیچ‌گونه مجوزی ندارد و ساخت‌وساز آن باید تخریب شود. بر اساس این گفته‌ها تخلف در زمینی اتفاق افتاده که بخشی از آن به جهاد کشاورزی و بخش دیگر به اراضی ملی تعلق دارد. از طرف دیگر قطعه‌بندی میان تپه‌ماهورها برای ساخت ویلا انجام گرفته، جهاد کشاورزی بهبهان از متخلفان شکایت کرده و پرونده اکنون در شعبه دادیاری است.»
