نسخه چاپی
ارسال به دوستان
از اواخر هفته گذشته منطقه بلوچستان واقع در استان پهناور سیستان و بلوچستان درگیر سیلی ویرانگر گردید که به اعتقاد مردم محلی این منطقه مرزی و محروم کشور و بسیاری دیگر از صاحب نظران هرگز چنین بارندگی‌های سیل‌آسایی را تاکنون به خود ندیده است.
از اواخر هفته گذشته منطقه
بلوچستان واقع در استان پهناور سیستان و بلوچستان درگیر سیلی ویرانگر
گردید که به اعتقاد مردم محلی این منطقه مرزی و محروم کشور و بسیاری دیگر
از صاحب نظران هرگز چنین بارندگی‌های سیل‌آسایی را تاکنون به خود ندیده
است.
متاسفانه عمق فاجعه حاصل از این بارندگی‌های ویرانگر چنان قابل توجه بود که هرگز این قلم را یارای نگارش آن نیست و زبان نیز قاصر است از بازگویی چنین ویرانگری و قدرت تخریب بالایی.
باید به یاد داشت که سیستان و بلوچستان این استان محروم اما پرقابلیت کشور در تمام حوزه‌های زیرساختی از جمله آب، راه، برق،
مخابرات و غیره در قعر جدول شاخص‌های یاد شده و زیرساخت‌ها قرار داشته است اما همین اندک زیرساخت‌های موجود را سیل خوش اشتها بلعید و به صفر رساند. با این اوصاف و باتوجه به ویرانی برجای گذاشته این بارندگی‌های مخرب و بی سابقه باید چنین عرض نمود که سیلی این سیل برای ما و منطقه بلوچستان چنان کشنده بود که در حوزه زیرساخت‌های روستایی اکنون باید بلوچستان را نقطه صفر زیرساخت‌ها نامید.
در بخش مرکزی نیکشهر 99 درصد راههای روستایی طی این بارندگی‌ها و خروش امواج سهمگین رودخانه‌های وحشی منطقه از بین رفته است تاجایی که بعد از گذشت پنج روز از این حادثه ما همچنان موفق به بازگشایی 30 درصد راههای روستایی نشده ایم. آنچه که اکنون به کندی روند بازگشایی‌ها علی رغم بسیج ماشین‌آلات موجود در نیکشهر و ظرفیت بسیار محدود و پائین لجستیکی ادارات موجود در این شهرستان منجر نموده است تخریب‌های بسیار بالا در حوزه راههای روستایی است.
با گذشت پنج روز از این سیل بی سابقه بدلیل حجم بالای تخریب جاده‌ها و راههای روستایی علی رغم تمرکز مدیران بر خدمات رسانی در حوزه‌های مختلف اما در بخش مرکزی نیکشهر همچنان راه، برق،آب و تلفن بسیاری از روستاها وصل نشده است.
ما از سرنوشت مردم بسیاری از روستاها بی خبر هستیم و هنوز با گذشت چندین روز از این حادثه باوجود سرمای شدید در مناطق کوهستانی گروه‌های امدادی و ارزیابی موفق به حضور در روستاهای آسیب دیده نشده اند.
آنچه که ما را بیش از پیش نگران نموده نه تنها بی‌خبری از وضعیت بسیاری از روستائیان است بلکه تخریب بالای شبکه‌های آب شرب روستاهای بازگشایی شده نیز زنگ خطری خواهد بود برای شیوع بیماری‌های روده ای .
جان کلام ضمن تشکر از هموطنان سراسر کشور بابت همدلی با سیل زدگان باید تاکید نمود که اکنون مهمترین نیازهای اساسی ما که خیرین نیز می‌توانند به یاری ما بشتابند نه اقلام خوراکی است بلکه کمک به بهبود بخشیدن زیرساخت‌های روستایی چون برقراری شبکه‌های آب شرب،یازگشایی راههای روستایی،جبران خسارت به کشاورزان و دامداران و کمک به افراد نیازمندی است که منازل‌شان بر اثر این حادثه ویران شده.
بهبود زیرساخت‌های روستایی مسلماً با این حجم بالای ویرانی از توان نیروهای محلی و استانی خارج است بنابراین می‌بایست یک عزم ملی چه از لحاظ کمک‌های مردمی‌و دولت بوجود بیاید تا این منطقه زخم خورده از سیل را دوباره بتوان احیاء نمود و زنده کرد.
متاسفانه عمق فاجعه حاصل از این بارندگی‌های ویرانگر چنان قابل توجه بود که هرگز این قلم را یارای نگارش آن نیست و زبان نیز قاصر است از بازگویی چنین ویرانگری و قدرت تخریب بالایی.
باید به یاد داشت که سیستان و بلوچستان این استان محروم اما پرقابلیت کشور در تمام حوزه‌های زیرساختی از جمله آب، راه، برق،
مخابرات و غیره در قعر جدول شاخص‌های یاد شده و زیرساخت‌ها قرار داشته است اما همین اندک زیرساخت‌های موجود را سیل خوش اشتها بلعید و به صفر رساند. با این اوصاف و باتوجه به ویرانی برجای گذاشته این بارندگی‌های مخرب و بی سابقه باید چنین عرض نمود که سیلی این سیل برای ما و منطقه بلوچستان چنان کشنده بود که در حوزه زیرساخت‌های روستایی اکنون باید بلوچستان را نقطه صفر زیرساخت‌ها نامید.
در بخش مرکزی نیکشهر 99 درصد راههای روستایی طی این بارندگی‌ها و خروش امواج سهمگین رودخانه‌های وحشی منطقه از بین رفته است تاجایی که بعد از گذشت پنج روز از این حادثه ما همچنان موفق به بازگشایی 30 درصد راههای روستایی نشده ایم. آنچه که اکنون به کندی روند بازگشایی‌ها علی رغم بسیج ماشین‌آلات موجود در نیکشهر و ظرفیت بسیار محدود و پائین لجستیکی ادارات موجود در این شهرستان منجر نموده است تخریب‌های بسیار بالا در حوزه راههای روستایی است.
با گذشت پنج روز از این سیل بی سابقه بدلیل حجم بالای تخریب جاده‌ها و راههای روستایی علی رغم تمرکز مدیران بر خدمات رسانی در حوزه‌های مختلف اما در بخش مرکزی نیکشهر همچنان راه، برق،آب و تلفن بسیاری از روستاها وصل نشده است.
ما از سرنوشت مردم بسیاری از روستاها بی خبر هستیم و هنوز با گذشت چندین روز از این حادثه باوجود سرمای شدید در مناطق کوهستانی گروه‌های امدادی و ارزیابی موفق به حضور در روستاهای آسیب دیده نشده اند.
آنچه که ما را بیش از پیش نگران نموده نه تنها بی‌خبری از وضعیت بسیاری از روستائیان است بلکه تخریب بالای شبکه‌های آب شرب روستاهای بازگشایی شده نیز زنگ خطری خواهد بود برای شیوع بیماری‌های روده ای .
جان کلام ضمن تشکر از هموطنان سراسر کشور بابت همدلی با سیل زدگان باید تاکید نمود که اکنون مهمترین نیازهای اساسی ما که خیرین نیز می‌توانند به یاری ما بشتابند نه اقلام خوراکی است بلکه کمک به بهبود بخشیدن زیرساخت‌های روستایی چون برقراری شبکه‌های آب شرب،یازگشایی راههای روستایی،جبران خسارت به کشاورزان و دامداران و کمک به افراد نیازمندی است که منازل‌شان بر اثر این حادثه ویران شده.
بهبود زیرساخت‌های روستایی مسلماً با این حجم بالای ویرانی از توان نیروهای محلی و استانی خارج است بنابراین می‌بایست یک عزم ملی چه از لحاظ کمک‌های مردمی‌و دولت بوجود بیاید تا این منطقه زخم خورده از سیل را دوباره بتوان احیاء نمود و زنده کرد.
نظر شما
آخرین اخبار
