نسخه چاپی
ارسال به دوستان
با دیدن خبرش به این حرف‌ها فکر می‌کردم که در آینده واقعا قرار است در کدام استان تهران سکونت کنم؟ محل کارم کدام استان تهران است؟ مدرسه فرزندم کدام استان تهران است؟ خانه پدر و مادرم کدام استان تهران است؟ و هزاران سئوال دیگر که ذهنم را سخت مشغول کرده است!
اما شاید بپرسید ماجرا چیست؟
ماجرا
از این قرار است که احمد امیرآبادی فراهانی در جلسه علنی دوشنبه گذشته
مجلس شورای اسلامی گفته است: «طرح تشکیل استان تهران جنوبی اعلام وصول شده
است؛ این طرح به صورت عادی اعلام وصول شده، البته که گفته می‌شود برخی
نمایندگان مجلس در رایزنی با دولت به دنبال ایجاد استان تهران شرقی و استان
تهران غربی هستند.».
اما این اولین مرتبه‌ای نیست که مسئله تقسیم استان‌ها طرح و اجرایی شده است، یکی از مهمترین تقسیم‌های انجام شده در گذشته به تقسیم استان خراسان به سه استان رضوی، شمالی و جنوبی مربوط می‌شود؛ درباره تهران نیز پیش از این تعدادی از شهرستان‌های غربی پایتخت با مرکزیت کرج استان البرز را تشکیل دادند!
مرور آسیب‌ها و بحران‌های استان‌های خراسان شمالی و جنوبی و حتی البرز کافی است تا به آسیب‌های پیش روی پایتخت در صورت تقسیم شدن به استان‌های جنوبی و شمالی یا شرقی و غربی پی ببریم، همین آسیب و بحران‌های احتمالی پیش روی پایتخت سبب واکنش کاربران فضای مجازی به طرح نمایندگان مجلس شد.
کاربری با عنوان داودی نوشت: «از اهواز اومدیم تهران، ولی بازم جنوبیش قسمتمون شد.»
کاربر دیگری با عنوان امیر و با کنایه به مسئله اشتغال نوشت: «با همین فرمون جلو بریم به اندازه تعداد تمام شهرستان‌های موجود، استان‌های جدید خواهیم داشت. اینطوری n تا استانداری جدید، اداره کل جدید و ... خواهیم داشت و عملا بخشی از مشکل اشتغال هم حل میشه. برای نامگذاری هم لازم نیست از شرقی، غربی، شمالی، جنوبی و رضوی استفاده بشه.»
علاوه بر این برخی کاربران به نتایج تقسیم استان‌ها در گذشته اشاره کردند و کاربری نوشت: «دقیقا نمیدونم هدف از طرح استان تهران جنوبی چی هست، اما بخوب میدونم که پس از تقسیم استان خراسان به سه بخش رضوی و جنوبی و شمالی نه تنها دو استان جنوبی و شمالی پیشرفتی نکردن بلکه از حداقل توجه قبلی هم محروم شدن؛ بیرجند و بجنورد کجای معادلات سیاسی و اقتصادی هستن؟».
اما یکی از نکات جالب توجه و البته عجیب در طرح اخیر، استدلال نماینده‌های امضاء کننده است، جایی که یکی از دلایل تفاوت قومیت ساکنان جنوب تهران با سایر ساکنان پایتخت است.
طراحان این طرح تاکید کردند: «شهرستان‌های جنوبی تهران از نظر قومیت با کل استان هم همخوانی ندارند؛ اکثریت اهالی شهرستان‌های مورد اشاره آذری زبان، کرد زبان و لر زبان هستند، ولی اکثریت جمعیت استان تهران فارس این در حالی است که اکثریت جمعیت استان تهران فارس زبان هستند؛ همچنین با وجود اینکه شهرستان‌های ذکر شده صنعتی هستند، کمترین توجهی به آن‌ها نمی‌شود.» در همین باره برخی از کاربران فضای مجازی در واکنش به استدلال عجیب نمایندگان امضاء کننده این طرح نوشتند: «اگر شورای نگهبان نسبت به طرح مسایل تفرقه افکنانه و قومیتی حساسیت دارد، جا دارد تمام نمایندگان امضا کننده‌ی این طرح را یکجا رد صلاحیت نماید!» با این حال تعجب آورترین بخش این طرح مربوط به نمایندگان امضاء کننده است؛ جالب است بدانید افرادی دغدغه تقسیم پایتخت به استان‌های شمالی و جنوبی را دارند که تنها یک نفر از آن‌ها نماینده استان تهران است و مابقی نمایندگان سایر شهر‌ها و استان‌های کشور هستند!
با این شرایط در آخر این سئوال مطرح است که آیا بهتر نیست این نمایندگان به جای پرداختن به مشکلات پایتخت فکری به حال اشتغال و توسعه امکانات در شهر‌های خودشان کنند تا بلکه قومیت‌های مختلف برای اشتغال و بهره مندی از امکانات به سوی پایتخت گسیل نشوند؟
