نسخه چاپی
ارسال به دوستان
گزارش همدلی از ادامه کشتار غیرنظامیان کرد در شمال سوریه
از درگیری‌های سال 2011 تا کنون سوریه با بحران مهاجرتی دست و پنجه نرم می‌کند. از آن زمان تاکنون بسیاری از خانواده‌های سوری مجبور به ترک محل زندگی خود شده‌اند و حتی تعداد زیادی از این مهاجران به کشورهای دیگر پناهنده شده‌اند.
همدلی|نیلوفر شریف‌زاده:
از درگیری‌های سال 2011 تا کنون سوریه با بحران مهاجرتی دست و پنجه نرم
می‌کند. از آن زمان تاکنون بسیاری از خانواده‌های سوری مجبور به ترک محل
زندگی خود شده‌اند و حتی تعداد زیادی از این مهاجران به کشورهای دیگر
پناهنده شده‌اند. پس از چندین سال تحمل جنگ‌های داخلی و جنگ با گروه‌های
تروریستی، با وجود همه خرابی‌ها و خسارات جانی و مالی به بار آمده، مردم
سوریه به تازگی آرام گرفته و از جنگ‌های اخیر نفس راحتی کشیده بودند ولی
اینطور که پیداست به کردهای سوریه آرامش و آسودگی نیامده است.
درگیری‌های اخیر شمال سوریه فاجعه‌ای کاملا قابل اجتناب بود. همه می‌توانستند آن را پیش‌بینی کنند. بهتر است بگوییم اگر جامعه جهانی و قدرتهای منطقه‌ای وجدان بیداری داشتند باید از آن جلوگیری می‌کردند. می‌توان اینطور قضاوت کرد که بیشتر مسئولیت‌های این فاجعه انسانی متوجه رئیس جمهور جنگ طلب ترکیه است. با این حال هستند کسانی که در این واقعه به اندازه اردوغان قابل سرزنش هستند مثل رئیس جمهور آمریکا، دونالد ترامپ و نیروهای داعش که پیشتر باعث ناامنی منطقه بودند و حتی جامعه بین الملل که هشت سال آزگار در متوقف کردن جنگ داخلی سوریه شکست خورد.
فرمانهای بی‌حساب و کتاب نظامیان ترک برای حمله‌های زمینی و هوایی در منطقه‌های کردنشین مرزی، هر انسانی را متاثر می‌کند. اردوغان که پیشتر گفته بود هدفش از این حملات نظامی فقط قلع و قمع تروریست‌های این منطقه است، با افزایش آمار کشته‌ها و زخمیان غیر نظامی رو شده است. وی پیشتر در توجیه حملات خود بهانه «ایجاد یک منطقه مرزی امن و برقراری صلح در منطقه» را آورده بود.
اکنون اما با حملات نظامیان ترک مراکز کمک‌رسانی از هم پاشیده و کارشان متوقف شده است. بیمارستان‌ها بسته‌اند و عمق فاجعه اینجاست که سازمان ملل هشدار داده که حدود 100هزار نفر از زمان حمله ترکیه به شمال شرق سوریه، آواره شده‌اند. این در حالی است که ترکیه همه درخواست‌ها را برای توقف این درگیری‌ها نادیده گرفته است و انتظار می‌رود اوضاع همچنان رو به وخامت برود. ترکیه در حالی حملات خود را آغاز کرد که سازمان ملل هشدار داده بود هر گونه عملیات نظامی در منطقه زندگی 1.7 میلیون غیر نظامی را به خطر انداخته و حتی ممکن است باعث آوارگی بیش از 300هزار نفر شود و تا فاجعه انسانی دیگری را رقم بزند.
از طرف دیگر سرنوشت 10هزار زندانی داعشی در شمال سوریه موردی است که اردوغان اصلا فکرش را نکرده و برایش برنامه‌ای ندارد. گرچه اردوغان تضمین کرده است که به زندانیان داعشی اجازه فرار نخواهد داد ولی به نظر نمی رسد که نیروهای زمینی بی‌کفایت ترکیه از پس این امر برآیند. گزارشات مربوط به فرار چندین زندانی داعشی در شهرهای بمباران شده توسط نیروهای ترکیه و دو عملیات انتحاری توسط داعشیان گواه این مدعا است. جامعه بین‌الملل نیز در این امر بی‌تقصیر نیست که فرآیندی را فراهم نکرده تا روند محاکمه تروریست‌های داعشی هر چه سریعتر طی و عدالت در حقشان اجرا شود. سرنوشت هزاران زن و کودک از خانواده‌های این تروریست‌های داعشی نیز که در کمپ‌های صحرایی به سر می‌برند، همچنان نامعلوم است.
شهروندان کرد سوری ساکن شهرهای مرزی طی پیغام‌هایی که حاکی از اضطراب مردم منطقه است، در اولین حملات نیروهای ترکیه اعلام کرده‌اند سرپناهی برای در امان ماندن از این حملات زمینی و هوایی ندارند. جالب اینجاست که این عملیات از طرف ترکیه، عملیات «چشمه صلح» نام گرفته است! کردهای شمال و شرق سوریه در واکنش به آغاز عملیات ترکیه، بسیج عمومی اعلام کرده و از جامعه بین‌المللی خواسته‌اند جلوی یک فاجعه انسانی در شمال سوریه را بگیرند.
یکی از محققان دیده‌بان سازمان ملل اعلام کرده است که یکی از موارد نگرانی قصد ترکیه از بازگرداندن مهاجران سوریه به کشورشان و مستقر کردنشان در شهرهای مرزهای شمالی است. «هروقت صحبت از منطقه امن باشد باید انتظار دیدن خشونت‌های بیشتری را در آنجا داشت. غیر ممکن است که بتوان امنیت غیرنظامیان منطقه را تضمین کرد. اینکه ترکیه می‌خواهد به زور این مهاجران را در این منطقه مستقر کند موضوعی نگران کننده است. ما باید زمینه‌ای را فراهم آوریم که سران قدرتهای منطقه ای به توافقات صلح‌آمیزی برسند و امنیت غیرنظامیان منطقه را تضمین کنند. مردم سوریه به تازگی بحرانی انسانی را از سر گذرانده است؛ آیا آمریکا و ترکیه می‌خواهند بحران دیگری برایشان به ارمغان آورند؟»
جنگ بی‌رحمانه با کردها باتلاقی است که تنها قربانیان حقیقی آن غیرنظامیان کرد هستند. جنگ ظالمانه علیه کردها البته واکنش کردهای ساکن سراسر دنیا را به دنبال داشته است. کردهای بسیاری از کشورهای جهان، از جمله ایران، در تجمعاتی اعتراض‌آمیز خواستار حمایت جامعه جهانی از کردهای جنگ‌زده شده‌اند. تظاهرات مشابهی از سوی کردهای ساکن آمریکا، بریتانیا، آلمان، هلند، سوئد، یونان، قبرس، استکهلم، ایتالیا و دیگر مناطق از سوی خبرگزاری‌ها و شبکه‌های اجتماعی گزارش شده است. واکنش سران دیگر کشورها به این تجاوز ترکیه تنها تهدید بوده است و بس. امید می‌رود که به این تهدیدات هرچه زودتر جامه عمل پوشانده شود تا این حملات هرچه سریعتر متوقف شوند.
کودکان کرد بی پناه و وحشتزده چه گناهی دارند که باید تقاص خودخواهی سران جنگ‌طلب را پس دهند. کودکانی که سرپناهشان، دوستانشان، امنیت‌شان و بعضا خانواده‌هایشان را در این جنگ ظالمانه از دست داده‌اند. کودکانی که قربانی بازی‌های سیاسی قدرتهای جهان شده‌اند.
درگیری‌های اخیر شمال سوریه فاجعه‌ای کاملا قابل اجتناب بود. همه می‌توانستند آن را پیش‌بینی کنند. بهتر است بگوییم اگر جامعه جهانی و قدرتهای منطقه‌ای وجدان بیداری داشتند باید از آن جلوگیری می‌کردند. می‌توان اینطور قضاوت کرد که بیشتر مسئولیت‌های این فاجعه انسانی متوجه رئیس جمهور جنگ طلب ترکیه است. با این حال هستند کسانی که در این واقعه به اندازه اردوغان قابل سرزنش هستند مثل رئیس جمهور آمریکا، دونالد ترامپ و نیروهای داعش که پیشتر باعث ناامنی منطقه بودند و حتی جامعه بین الملل که هشت سال آزگار در متوقف کردن جنگ داخلی سوریه شکست خورد.
فرمانهای بی‌حساب و کتاب نظامیان ترک برای حمله‌های زمینی و هوایی در منطقه‌های کردنشین مرزی، هر انسانی را متاثر می‌کند. اردوغان که پیشتر گفته بود هدفش از این حملات نظامی فقط قلع و قمع تروریست‌های این منطقه است، با افزایش آمار کشته‌ها و زخمیان غیر نظامی رو شده است. وی پیشتر در توجیه حملات خود بهانه «ایجاد یک منطقه مرزی امن و برقراری صلح در منطقه» را آورده بود.
اکنون اما با حملات نظامیان ترک مراکز کمک‌رسانی از هم پاشیده و کارشان متوقف شده است. بیمارستان‌ها بسته‌اند و عمق فاجعه اینجاست که سازمان ملل هشدار داده که حدود 100هزار نفر از زمان حمله ترکیه به شمال شرق سوریه، آواره شده‌اند. این در حالی است که ترکیه همه درخواست‌ها را برای توقف این درگیری‌ها نادیده گرفته است و انتظار می‌رود اوضاع همچنان رو به وخامت برود. ترکیه در حالی حملات خود را آغاز کرد که سازمان ملل هشدار داده بود هر گونه عملیات نظامی در منطقه زندگی 1.7 میلیون غیر نظامی را به خطر انداخته و حتی ممکن است باعث آوارگی بیش از 300هزار نفر شود و تا فاجعه انسانی دیگری را رقم بزند.
از طرف دیگر سرنوشت 10هزار زندانی داعشی در شمال سوریه موردی است که اردوغان اصلا فکرش را نکرده و برایش برنامه‌ای ندارد. گرچه اردوغان تضمین کرده است که به زندانیان داعشی اجازه فرار نخواهد داد ولی به نظر نمی رسد که نیروهای زمینی بی‌کفایت ترکیه از پس این امر برآیند. گزارشات مربوط به فرار چندین زندانی داعشی در شهرهای بمباران شده توسط نیروهای ترکیه و دو عملیات انتحاری توسط داعشیان گواه این مدعا است. جامعه بین‌الملل نیز در این امر بی‌تقصیر نیست که فرآیندی را فراهم نکرده تا روند محاکمه تروریست‌های داعشی هر چه سریعتر طی و عدالت در حقشان اجرا شود. سرنوشت هزاران زن و کودک از خانواده‌های این تروریست‌های داعشی نیز که در کمپ‌های صحرایی به سر می‌برند، همچنان نامعلوم است.
شهروندان کرد سوری ساکن شهرهای مرزی طی پیغام‌هایی که حاکی از اضطراب مردم منطقه است، در اولین حملات نیروهای ترکیه اعلام کرده‌اند سرپناهی برای در امان ماندن از این حملات زمینی و هوایی ندارند. جالب اینجاست که این عملیات از طرف ترکیه، عملیات «چشمه صلح» نام گرفته است! کردهای شمال و شرق سوریه در واکنش به آغاز عملیات ترکیه، بسیج عمومی اعلام کرده و از جامعه بین‌المللی خواسته‌اند جلوی یک فاجعه انسانی در شمال سوریه را بگیرند.
یکی از محققان دیده‌بان سازمان ملل اعلام کرده است که یکی از موارد نگرانی قصد ترکیه از بازگرداندن مهاجران سوریه به کشورشان و مستقر کردنشان در شهرهای مرزهای شمالی است. «هروقت صحبت از منطقه امن باشد باید انتظار دیدن خشونت‌های بیشتری را در آنجا داشت. غیر ممکن است که بتوان امنیت غیرنظامیان منطقه را تضمین کرد. اینکه ترکیه می‌خواهد به زور این مهاجران را در این منطقه مستقر کند موضوعی نگران کننده است. ما باید زمینه‌ای را فراهم آوریم که سران قدرتهای منطقه ای به توافقات صلح‌آمیزی برسند و امنیت غیرنظامیان منطقه را تضمین کنند. مردم سوریه به تازگی بحرانی انسانی را از سر گذرانده است؛ آیا آمریکا و ترکیه می‌خواهند بحران دیگری برایشان به ارمغان آورند؟»
جنگ بی‌رحمانه با کردها باتلاقی است که تنها قربانیان حقیقی آن غیرنظامیان کرد هستند. جنگ ظالمانه علیه کردها البته واکنش کردهای ساکن سراسر دنیا را به دنبال داشته است. کردهای بسیاری از کشورهای جهان، از جمله ایران، در تجمعاتی اعتراض‌آمیز خواستار حمایت جامعه جهانی از کردهای جنگ‌زده شده‌اند. تظاهرات مشابهی از سوی کردهای ساکن آمریکا، بریتانیا، آلمان، هلند، سوئد، یونان، قبرس، استکهلم، ایتالیا و دیگر مناطق از سوی خبرگزاری‌ها و شبکه‌های اجتماعی گزارش شده است. واکنش سران دیگر کشورها به این تجاوز ترکیه تنها تهدید بوده است و بس. امید می‌رود که به این تهدیدات هرچه زودتر جامه عمل پوشانده شود تا این حملات هرچه سریعتر متوقف شوند.
کودکان کرد بی پناه و وحشتزده چه گناهی دارند که باید تقاص خودخواهی سران جنگ‌طلب را پس دهند. کودکانی که سرپناهشان، دوستانشان، امنیت‌شان و بعضا خانواده‌هایشان را در این جنگ ظالمانه از دست داده‌اند. کودکانی که قربانی بازی‌های سیاسی قدرتهای جهان شده‌اند.
نظر شما
آخرین اخبار
